Jak się leczyć
Za czuwanie przy łóżku chorego dziecka w szpitalu płaci Narodowy Fundusz Zdrowia
Koniec z płaceniem przez rodziców za czuwanie przy łóżku chorego dziecka w szpitalu. Od 3 lipca 2019 roku obowiązują przepisy ustawy znoszącej opłaty za pobyt przy łóżku szpitalnym małego pacjenta. Szpitale nie mają już prawa do pobierania opłat od rodziców, którzy towarzyszą swoim dzieciom w placówce medycznej. To samo dotyczy opiekunów osób niepełnosprawnych.
Bezpieczeństwo, lepsze efekty leczenia
Nowe przepisy wskazują jednoznacznie, że szpital nie będzie mógł pobierać opłat za czuwanie przy łóżku od rodziców pacjentów małoletnich oraz opiekunów osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności (bez ograniczenia wieku). Placówki medyczne nie mogą już żądać opłaty za udostępnienie miejsca do spania, pościeli czy za korzystanie z mediów. Wszystkie koszty związane z towarzyszeniem rodzica przy dziecku w szpitalu lub opiekuna prawnego lub faktycznego przy osobie niepełnosprawnej posiadającej orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności będzie pokrywał Narodowy Fundusz Zdrowia.
Decyzję podjęto po szerokich konsultacjach społecznych przeprowadzonych przez Ministerstwo Zdrowia. „Tą regulacją podnosimy komfort pobytu w placówce leczniczej rodzica z małym pacjentem czy opiekuna osoby niepełnosprawnej. Pamiętajmy, że obecność bliskich wpływa korzystnie na proces leczenia, łagodzi stres i wzmacnia poczucie bezpieczeństwa” – podkreśla Minister Zdrowia prof. Łukasz Szumowski.
Inicjatywa wynikała z licznych doświadczeń dzieci i rodziców, a także z badań, które potwierdzają, że stała obecność osób bliskich przy dziecku czy niepełnosprawnym pacjencie usuwa strach, buduje w chorym poczucie bezpieczeństwa i zaufania, umożliwia opiekę pielęgnacyjną dostosowaną do indywidualnych potrzeb pacjentów. Ma to szczególne znaczenie w przypadku długotrwałego pobytu w szpitalu.
Źródło: Ministerstwo Zdrowia
- Zobacz komunikat na stronie MZ - otwórz link
- Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Dz.U. 2009 nr 52 poz. 417 – otwórz link
Ustawa z dnia 16 maja 2019 r. o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Dz.U. 2019 poz. 1128 - otwórz link
Art. 34. 1. Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej.
2. Przez dodatkową opiekę pielęgnacyjną, o której mowa w ust. 1, rozumie się opiekę, która nie polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, w tym także opiekę sprawowaną nad pacjentem małoletnim albo posiadającym orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności oraz nad pacjentką w warunkach ciąży, porodu i połogu.
3. Przez dodatkową opiekę pielęgnacyjną sprawowaną nad pacjentem małoletnim lub posiadającym orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, w podmiocie leczniczym, o którym mowa w art. 33 ust. 1, rozumie się również prawo do pobytu wraz z nim przedstawiciela ustawowego albo opiekuna faktycznego.
Art. 35. 1. Pacjent ponosi koszty realizacji praw, o których mowa w art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1, jeżeli realizacja tych praw skutkuje kosztami poniesionymi przez podmiot leczniczy wykonujący działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej. Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 1127
2. Wysokość opłaty rekompensującej koszty, o których mowa w ust. 1, ustala kierownik podmiotu, uwzględniając rzeczywiste koszty realizacji praw, o których mowa w art. 33 ust. 1 i art. 34 ust. 1.
3. Informacja o wysokości opłaty, o której mowa w ust. 2, oraz sposobie jej ustalenia, a także o uprawnieniach wynikających z ust. 4, jest jawna i udostępniana w lokalu zakładu leczniczego podmiotu, o którym mowa w ust. 1.”
4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku dodatkowej opieki pielęgnacyjnej, o której mowa w art. 34 ust. 3.